Woensdag 28 november 2018
De Winter is de tijd van het diepste Diepe. De tijd van reflecteren en durven aankijken in je eigen Zelf. De tijd van het ontmoeten van oude patronen, angsten of diep gewortelde trauma’s. Het is de tijd van omhelzen, omarmen en koesteren van eigen pijnen. Door dit proces heen gaan brengt je uiteindelijk bij je mooie Zelf. Bij je eigen Bron en je diepste verlangens.
De winter is de tijd van verstilling in de natuur. Veel vogels zijn vertrokken naar warmere streken en de vogels die hier blijven houden zich stil. Andere dieren trekken zich terug in hun hol voor een (winter)slaap, graven zich in in de warme modder, zitten in een cocon, pop of ei. Vrieskou versterkt de stilte. Veel levensprocessen worden door de vorst stilgelegd. Water stroomt niet meer, sappen stromen niet meer en verrottingsprocessen liggen stil.
Een sneeuwdek dempt de laatste geluiden. De natuur lijkt dood, maar in de aarde wordt het begin van nieuw leven voorbereid. Veel zaden kiemen al in december. De regenbuien van november in combinatie met de winterkou van december zijn nodig om de zaden te laten ontkiemen om in het voorjaar verder uit te kunnen groeien.
In de winter is het donker en de nachten lijken eindeloos. Dit is het seizoen van het onderbewustzijn. Het ultieme vrouwelijke. Hier regeren het hart en de ziel. Het vraagt moed om hier te zijn. Voor veel mensen is het donker van de winter eng. We zijn in onze maatschappij te weinig gewend om met het vrouwelijke deel van de winter om te gaan. Hoe meer het vrouwelijke en het mannelijke in de maatschappij in evenwicht is, hoe minder mensen tegen het donker van de winter opzien. Integendeel, je kan het dan verwelkomen omdat het je de mogelijkheid geeft tot verstilling en rust. In de oude culturen haalden men de familieverbintenissen aan en vertelde men oude verhalen rondom het vuur.
De winter is dus een uitdaging en een kans om je angsten aan te kijken en oude patronen te onderzoeken. Een kans om er vanuit je lichtkant met liefde, mildheid en rust naar te kijken en zo nodig te transformeren. Angsten en zorgen over de toekomst leiden vaak tot piekeren, maar dit geeft geen werkelijke oplossing. Angsten kunnen je verlammen, waardoor je niet meer in staat bent om de nodige stappen te zetten in je ontwikkeling. Ook oude patronen kunnen je belemmeren in het zetten van stappen in je ontwikkeling. Ze kunnen beklemmend aanvoelen en je beroven van je vrijheid. Andere patronen kunnen je een gevoel van veiligheid geven. De winter is de tijd om oude patronen te onderzoeken en te voelen welke je wilt veranderen of los wilt laten en welke je wilt behouden en misschien wel wilt versterken.
De wintertijd is ook de tijd om uit te rusten en krachten op te doen om in de lente weer in actie te kunnen komen. Waar in de lichte tijd van het jaar het zonnevuur je helpt om in actie te komen en te blijven, moet je het in de donkere tijd van het jaar van je eigen innerlijke vuur hebben. Het is dus belangrijk om jouw eigen vuur brandende te houden. Voel wat jij nodig hebt in de winterperiode en schenk dit dan ook aan jezelf. Als je jezelf zo onderdompelt in de rust van de winter, komen ook vanzelf de nieuwe ideeën en plannen om creaties vorm te geven voor de komende lente omhoog.
Het AARDE-ELEMENT en de WINTER
De AARDE, dus Moeder AARDE, zij is in metafoor gesproken diegene die ons draagt, ons houvast schenkt , ons kan koesteren en voeden zoals een mama haar kindje de borst schenkt voor de moedermelk en vooral voor de bonding. Zo kunnen wij verbonden zijn en blijven met Moeder Aarde.
Moeder Aarde voorziet ons van alles wat we nodig hebben. Bij de Aarde horen de kleuren bruin, geel en zwart. Dit is een symboliek van de verdieping van de aarde zelf en de tijd van de Winter. Als de Aarde ons draagt is de Winter het seizoen dat ons kan omhullen en brengen tot rust en verstilling. Wandelend in de Winter ligt Moeder Aarde ook in rust wat ons de spiegel van verinnerlijken dan kan geven.
Warme groet, Lia