Donderdag 9 mei 2019
Ooit was het vrouwelijke en mannelijke principe verbonden, zo is het ontstaan in de Kosmos. De Levenskracht in de Natuur en in de Kosmos was lange tijd het vrouwelijke principe.
Het was de tijd van de Moederculturen of de Matriarchaten. Samen was er verbondenheid, vrede en invoelend vermogen.
De basis van deze Matriarchale samenlevingen zijn cyclisch, geboren worden, sterven en opnieuw geboren worden. De wijsheid en de hartkennis zijn ook kwaliteiten van dit principe.
Niet alleen werden vrouwen en mannen in deze culturen fysiek één, ook geestelijk en spiritueel voltrok zich dit proces.
De beeldtaal was de communicatie via oeroude symbolen.
Deze egalitaire culturen (gelijkheid tussen mensen) werden gedragen door de kracht van het Moederland-gevoel. Er was eerbied en harmonie voor Al-leven.
Er vinden transformaties plaats omstreeks 4500 v. Chr.
De vrouwvriendelijke oerculturen komen onder druk te staan en er ontstaan dominantieculturen met heersers en slaven.
Door klimaatsveranderingen, koude, warme en natte perioden vinden er migraties plaats van de steppevolken. Er ontstaan nomadiserende culturen, waar de volken zich verdreven voelen door de omstandigheden. Overleven en rivaliseren overheerst boven de harmonieuze gemeenschapszin.
Migraties volgden naar Oost, West en Zuid. Koude golven en droogtegolven veroorzaken complete verhuizingen van mensen in de Oeral en Syrië. Echter ook van de Kelten, Germanen en Hunnen in Europa.
Andere externe factoren vinden plaats tussen 3500 tot 1250 v. Chr. Er ontstaan oorlogen doordat Indo-Europeanen in India een einde maken aan de daar Matriachale culturen. Al strijdend banen zij zich een weg via Mesopotamië, Griekenland, Syrië en Kanaän.
Er zijn ook interne factoren die het samen gaan van het vrouwelijke en mannelijke principe hebben opgeheven en een splitsing te weeg brachten.
In 600 en 500 v. Chr. ontsaan er filosofische bewegingen.
In Griekenland zijn het de filosofen, in Israël de Joodse profeten, in Perzië is het Zoroaster en in China Confucius. Al deze filosofieën hebben het abstracte denken gemeenschappelijk, de geschreven leer is het belangrijkste en slechts toegankelijk voor de weinigen die geletterd zijn. De vrouwen worden daar dan gemeden. Het schrift maakt een einde aan de beeldcultuur en is het begin van de woordcultuur.
De Patriarchale culturen gebruikten de linker hersenhelft, die in verbinding staat met de rechterzijde en de rechterhand van het lichaam.
Het schrijven ontstaat door de linkerhersenhelft, die verbonden is met de rechterhand. Het vertellen van verhalen, gebaren, luisteren en praten is de kwaliteit van de rechterhersenhelft.
Het anders zijn van vrouw en man en dus de vrouwelijke en mannelijke energie is ook te verklaren door het feit, dat de hersenen van vrouwen en mannen verschillend zijn ( genetica Anne Moir). De linker en rechter hersenhelft zijn door zenuwbundels met elkaar verbonden. Deze bundels zenuwen is het zogenaamde corpus callosum. Deze verbinding is bij de vrouw dikker en een vijfde deel groter. Het gevolg is: voor vrouwen is het makkelijker om te schakelen van rechts naar links en omgekeerd. Het multi-tasken is voor vrouwen toegankelijker. De vrouw heeft in het voorste deel van het corpuis callosum 10-33 % meer zenuwbundels zitten.
In de matriarchale culturen wordt dus de rechter hersenhelft die in verbinding staat met de linkerkant, de linkerhand veelal gebruikt.
In de patriarchale culturen is het de linker hersenhelft, verbonden met de rechter zijde. Het schrijven doe je met de linker hersenhelft en meestal met de rechterhand. Ooit heeft het schrijven, dus het linker brein de dominantie gekregen over het rechter brein. Door de schrijfcultuur is de beeldcultuur ten einde gekomen en de woordcultuur begonnen.
Er was een goede reden bij de Keltische volken om de verhalen door te vertellen, de beelden levend te houden. De eerbied en het respect voor de verhalenvertellers, zoals de Barden en de Druïden was een natuurlijke gegeven.
De Kelten kenden de kracht van het woord. Ze legden maar heel weinig op schrift vast om misinterpretatie te voorkomen. Het Oghamschrift was een Keltisch alfabet, rond 2200 voor onze jaartelling ontstaan in Britannia, dat door de Druïden gebruikt werd als symbolentaal voor magische doeleinden. De twintig letters werden fedha of fews genoemd en waren de beginletters van de twintig, voor de Kelten belangrijkste bomen; ze werden van links naar rechts of van boven naar beneden geschreven. Ogham inscripties zijn nu nog te vinden op gedenkstenen. De meeste overdrachten waren mondeling en werden heel precies, woordelijk van buiten geleerd, omdat ze boodschappen en precieze beschrijvingen van een bepaald gebied bevatten, een soort landkaart dus en als zodanig zeer belangrijk voor de reiziger die dat gebied door trok. De Druïden kenden vele verhalen. Veel van deze verhalen zijn verloren gegaan, maar een aantal sagen zijn vele jaren later (rond 1200) opgetekend in een verzameling Keltische verhalen: de Welshe Mabinogion.
Dit is dus een voorbeeld van een volk waar het matriarchale een grote plaats had en heeft behouden, ook tegenwoordig nog!
Het meer bewust worden in denkprocessen liet het dualisme ontstaan. Het leven vanuit intuïtie en gevoel werd zo een ontwikkeling naar de ratio. Zo is de huidige situatie in onze maatschappij, het gescheiden zijn van het vrouwelijke en mannelijke laat het dualisme groeien.
De kracht die ligt in het egalitaire, de verbinding van het vrouwelijke en het mannelijk met respect en begrip voor elkaars eigenheid, is groeiende en in beweging.
De stappen daarin zijn soms nog moeilijk en spiegelend, wat maakt dat het bewustzijn van liefde en respect voor beide krachten steeds een aandachtspunt blijft.
Door zowel Eb als Vloed te omarmen, zullen Land en Zee zich beiden in hun stralende staat laten zien.
Zonnige groet, Lia
